Katedra Santa Maria del Fiore, Florencja

Dziś napiszę parę słów o najbardziej charakterystycznej budowli Florencji jaką jest Duomo, czyli katedra Santa Maria del Fiore. Jej kopuła wzbija się ponad inne budynki, więc jest widoczna z wielu miejsc w mieście. Jednak ogrom budowli ocenić można dopiero z bliska, gdy stanie się przed nią. Jest to widok niezwykle fascynujący, który nie znudził mi się przez cały tydzień pobytu w Toskanii.

Obok katedry stoi Campanilla, czyli dzwonnica, zwana od nazwiska swego projektanta Dzwonnicą Giotta oraz baptysterium.

Możliwe jest zwiedzenie:

• wnętrza baptysterium
• wnętrza katedry
• podziemi katedry
• wejście na kopułę katedry i obejrzenie jej od wewnątrz i na zewnątrz
• wejście na dzwonnicę i wyjście na taras widokowy na górze

Zwiedzanie wnętrza katedry jest obecnie (10.2014) bezpłatne, jednak ograniczana jest liczba zwiedzających w danym momencie. Należy więc ustawić się w kolejce i poczekać, by zostać wpuszczonym do środka. W środku można robić zdjęcia, choć wnętrze zaskakuje surowością. Po licznych zdobieniach na zewnątrz budowli, wnętrze jest dosyć puste. Oczywiście pomijając kopułę, która jest w całości pokryta freskami.

Pozostałe cztery atrakcje (baptysterium, podziemia, kopuła i dzwonnica) są atrakcjami płatnymi. Obowiązuje na nie jeden bilet kosztujący 10 euro. Jest on ważny 24 godziny od momentu wejścia do pierwszego z obiektów. Nabyć go można w budynku w pobliżu katedry lub przez internet.

Z powodu braku czasu, zwiedziliśmy tylko baptysterium i weszliśmy na kopułę. W baptysterium najciekawsze są mozaiki pokrywające sufit oraz zdobienia drzwi od strony zewnętrznej.

Z kolei wyprawa na kopułę to jedna z największych atrakcji tego miasta. Żeby dostać się na samą górę trzeba pokonać ponad 400 stopni idąc bardzo ciasną klatką schodową. Myślę, że osoby cierpiące na klaustrofobię mogą czuć się tam niekomfortowo.

Następnie wychodzi się na galerię tuż pod samą kopułą. Można wtedy zobaczyć z bliska piękne freski. Warto również spojrzeć w dół, na wnętrze katedry, bo dopiero wtedy widać jak jest ona duża i jak wysoko się znajdujemy. Niestety nie można tam się długo zatrzymywać, ponieważ blokowałoby się ruch.

Później należy wspiąć się jeszcze ciaśniejszym korytarzem i bardziej stromymi schodami na szczyt kopuły. Tam wychodzi się na taras wokół latarni wieńczącej kopułę. Wokół widać tylko morze czerwonych dachów, a w oddali zielone wzgórza. Kilkadziesiąt metrów dalej znajduje się nieco niższa dzwonnica, na której również dostrzec można wielu turystów.

Podczas pobytu na szczycie kopuły ponownie cieszyłam się, że nie jestem tam w szczycie sezonu. Mogłam przebywać tam ile chciałam, nikt mnie nie poganiał. Do woli mogłam rozkoszować się pięknymi widokami.

Zejście z kopuły tylko przez krótki odcinek przebiega po tej samej drodze co wejście, jednak w sezonie może powodować zatory.

Przed wejściem na kopułę Duomo widziałam panoramę Florencji z Piazzale Michelangelo i spod kościoła San Miniato, jednak widok z katedry zrobił na mnie największe wrażenie. Może dlatego, że katedra stoi w samym środku miasta i wszystkie inne budowle są bardzo blisko. Podsumowując, myślę że warto się tam wybrać.