Pałac w Śmiełowie czy dwór w Soplicowie?

Wśród wielkopolskich pól, na wzgórzu, wznosi się pałac w Śmiełowie. Miejsce znane jest przede wszystkim dzięki Adamowi Mickiewiczowi, który z pobytu w tamtym miejscu zaczerpnął wiele inspiracji do opisu dworu w Soplicowie. Pozwólcie zatem, że wspomogę się twórczością naszego wieszcza w relacji z ubiegłorocznej majówki – wszystkie podtytuły to cytaty z „Pana Tadeusza”*.

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem

W 2019 roku majówka była dosyć chłodna. Nie mieliśmy zaplanowanych dalszych wyjazdów, ale postanowiliśmy zrobić sobie jednodniową wycieczkę gdzieś w okolicach Poznania. Tak padło na Śmiełów leżący około 70 kilometrów na południowy-wschód

Jechaliśmy samochodem po drogach wśród pól i lasów, podziwiając bujną, wiosenną przyrodę. Jak zawsze, najbardziej oczy cieszył żółty rzepak.

Stał dwór szlachecki (…) / Świeciły się z daleka pobielane ściany

Wreszcie wyjechaliśmy z lasu i naszym oczom ukazał się rozległy widok na całą okolicę. Zatrzymaliśmy się przy miejscu oznaczonym jako punkt widokowy. W oddali, wśród pól widać było nasz cel – pałac w Śmiełowie.

 

U nas dość głowę podnieść: ileż to widoków! / Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!

Pałac zbudowany pod koniec XVII wieku pięknie się prezentował na tle błękitnego nieba usianego obłokami.  Odnowiony budynek ma kształt podkowy, na środku znajduje się okazałe wejście, nad którym dach podparty jest solidnymi kolumnami.

I też same portrety na ścianach wisiały

Wnętrze pałacu można zwiedzać. Znajduje się tam obecnie Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu – Muzeum Adama Mickiewicza. Szczegóły dotyczące jego funkcjonowania znajdziecie na stronie internetowej muzeum.

W muzeum zgromadzono liczne przedmioty związane z osobą Adama Mickiewicza, który spędził tam trzy tygodnie w 1831 roku goszcząc u Hieronima i Antoniny Gorzeńskich. Poeta oczekiwał tam na wieści dotyczące trwającego powstania listopadowego.

Zarówno miejsce, jak i osoby, które tam spotkał, a także polskie obyczaje pielęgnowane w dworze śmiełowskim, zrobiły na Mickiewiczu wrażenie i zapadły mu w pamięć. Wspomnienia te pomogły mu w opisach m.in. dworu w Soplicowie i tamtejszych zwyczajów.

A na oknach donice z pachnącymi ziołki / Geranium, lewkonija, astry i fijołki

Bardzo podobała mi się słoneczna oranżeria, biegnąca wzdłuż przedniej części budynku. Obecnie wystawiane są tam rośliny, jakie hodowano w Śmiełowie, a także dziewiętnastowieczne narzędzia ogrodnicze.

Wokoło była ciemność; gałęzie u góry / Wisiały jak zielone, gęste, niskie chmury

Po zwiedzeniu pałacu zagłębiliśmy się w otaczający go park. Przeszliśmy między oszałamiającymi zapachem bzami i błądziliśmy po licznych ścieżkach zachwycając się przyrodą.

 

Był maleńki ogródek, ścieżkami porznięty / Pełen bukietów trawy angielskiej i mięty

Trafiliśmy również na ogródek, w którym hodowane są zioła a na środku stoi rzeźba młodej dziewczyny. Miejsce to nazwane jest Ogródkiem Zosi, oczywiście na cześć bohaterki „Pana Tadeusza”.

Tam matrony topole i mchami brodaty / Dąb, włożywszy pięć wieków na swój kark garbaty

W parku znajduje się również pomnik Mickiewicza. Obok niego rośnie piękny dąb.

 

W majowej zieloności tonąc po kolana

Wizyta w Śmiełowie była bardzo przyjemna. Ludzi nie było zbyt wielu, choć był to długi weekend majowy. Pałac wyglądał okazale, wnętrza również były ciekawe. Bardzo miła była obsługa.

Szczególnie jednak spodobał nam się należący do pałacu park, w którym można było porozkoszować się majową przyrodą.

Serdecznie polecam wizytę w Śmiełowie.

 

*Wszystkie podtytuły to cytaty z „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza, Wydawnictwo GREG, Kraków 2000.

---

Lubicie zwiedzać pałace i zamki?

---